Eskiden çok çok eskiden önce yazmış olduğum bir yazı.. Yazının güzelliğinden ziyade maksat arşiv kalsın diye şuralara bir yerlere sıkıştırıyorum..

Bir gün bizde gideceğiz bu dünyadan ardımızdan iyi kötü bir şeyler söylecekler

Yüzümüze karşı söylenmeyenler ardımızda bir bir dile dökülecek

Bir gün bizde gideceğiz bu dünyadan hiç yaşanmamış, hiç yaşamamış gibi

Yaşamışsak güzel bir şeyleri başkasını yaşatırken yaşamışız

Eğer bir şeyler için gülmüşsek yine başkasını güldürürken gülmüşüz

Aslında yaşamak, gülmek veyahut mutlu olmak bizlere uzak kavramlar

Bizler mutluluğu ve yaşamı dünyadan uzak başkalarının gözlerinin içinde buluruz

Bir gülümse, bir tebessüm, bir hayır duası almışsak o zaman yaşadığımızı hissetmişiz

Yine de bir gün ansızın gidersek buralardan bizi öldüren sevenlerin hüznü olacaktır

Bir gün bizde gideceğiz bu dünyadan, gideceğimizden hiç haberdar değilken

Gittiğimiz gün belki bizim en mutlu günümüz olacak, haber vermeden gideceğiz buradan

Bir gün gideceğiz buralardan aslında gitmek değil bizim ki bizi alıp götürecekler

Belki de gideceğimiz yere en uzak kaldığımız bir zamanda bizi alıp götürecekler

Bizleri habersiz alıp götürdükleri yerde mahşeri bir kalabalığın içinde bulacağımız kendimizi

Tanıdık yüzler göreceğiz ; sevincimiz, hüznümüz pişmanlık ve umudumuz yeniden dirilecek

Biz dirileceğiz, hayat dirilecek, umut dirilecek, arkadaşlarımız, sevdiklerimiz, şehitlerimiz dirilecek Ölüm dirilecek, yeis dirilecek, düşmanlarımız dirilecek

Hatta asla dirilmez dediğimiz o taş kalpler bile dirilecek

Hiç yaşamamış insanlar gibi o mahşeri kalabalıkta ilk defa yaşayacak, ruhumuza can bulacağız

Bir gün bizi de alıp götürecekler bu diyardan, milyarlarca insanın gittiği gibi gideceğiz

Gidişimiz bir fark yaratmayacak kalanlarımız için, milyarlarca insanın bizde bir fark yaratmadığı gibi

Bir gün bizi götürürlerse bu diyardan en mutsuz olduğumuz anda bizi götürsünler

Bize en uzak kavramın mutluluk olduğu bir yerde mutluluğa bizleri alırken ulaşmak isteyeceğiz